22 08 Moerkerke

Ik fiets van de camping af. De kleintjes dromen nog van het strand. De kerkklok van Cadzand slaat zachtjes 5 keer, alsof niemand erdoor gewekt mag worden. Links, rechts, zigzag ik op boerenlandweggetjes richting zuidoosten. Ze zijn hier blij met glasvezel. Ik smokkel wat van de rit door een 80 km weg over te steken waar het niet mag. Mijn lijfspreuk haal ik van stal: Als niet kan zoals het moet, moet het zoals het kan. Ik ben de enige op dit tijdstip. De wolken schilderen rood. De zon komt als een rode stip boven de horizon. Ik kan hier geen genoeg van krijgen. Een cadeau voor het vroege opstaan. Ik snoep anderhalve km van de route af door een droge sloot te gaan naar een doodlopende straat iets verderop. Ik fiets door een leeg Aardenburg. De bakker wordt voorzien met een busje met brood, scheelt weer vroeg opstaan voor hem.
De kwaliteit van de straat vertelt me dat ik in België fiets. Ook hier ligt er een Middelburg. Net zo sfeervol, alleen minder groot als de Nederlandse versie. 

Aan de rij grote bomen in het landschap zie ik het volgende traject. Het jaagpad langs het Schipdonkkanaal. Om aan de linkeroever te komen moet ik het volgende viaduct over. Het blijkt de A11, een Belgische snelweg, met een panlat breed fietspad ernaast. Hoofdschuddend jaag ik verder over splinternieuw fietspad langs het water. Het kasteel in Moerkerke zet ik op de foto. De kerktoren slaat half 8 een duif en een Tukker schrikken ervan.  Wat boterhammen en korte broek aan en ik zoek het kanaal weer op. Het contrast is groot als ik op gravel en zand rij, maar het mooie weer maakt veel goed.

De haven van Zeebrugge doet me aan de asielzoekers in een koeloplegger denken waar ik op mijn werk druk mee was paar jaar terug. Ik zoek de kust op. De boulevard waar geen millimeter onbebouwd is gebleven. De zee ruist, een meeuw krijst,  enkele hardlopers zwoegen zich naar voren. Toch ben ik met minder moeite sneller. Ik kan de gezette Belgen en dikke Duitsers niet onderscheiden. De parkeerplaatsen staan vol met Porsche, Mercedes en Tesla's. Witte borden, rode letters, al dan niet zelfgekozen volgorde. 

 Als toetje nog even vogels kijken bij het Zwin. Ik fiets de meest zuidwestelijke grens over terug naar de camping. Een rood verbrand koppie kauwt op een hap brood met chocopasta: ,,Papa is er weer!"

Aardenburg

De grens bij Belgisch Middelburg

Om het kanaal over te steken moest ik een stukkie fietspad langs de autosnelweg.

Kasteel Moerkerke

Haven van Zeebrugge