22 11 Bronkhorst

Hoor de wind waait door de bomen dacht in bed rond half 2, nadat ik wakker werd van de wekker. Normaal waait het 's nachts niet. En de geplande 110 km tegen de wind in puffen vond ik niet erg aantrekkelijk. Zelfs niet met een ligfiets. Ik geloof dat ik de laatste ritten verwend ben met de wind ‘s nachts. Gelukkig heb ik meerdere routes klaar staan op mijnroute.nl. Ik had de wens eens langs de IJssel bij Zutphen af te zakken naar Bronkhorst en dan via Veluwe terug. Dus kon ik nog 2 uur slapen, en heb tijdens ontbijt met koffie de route alsnog op kastje gezet. 

 

Half 5 ging ik weg ongeveer. Het waaide nog wel, maar dat ik niet zo ver hoefde scheelde een boel. Het was bewolkt waar een enkele ster door te zien was. De route naar Zutphen is me goed bekend. De eerste keer dat ik deze gebruikte was in een dichte mist op en neer naar Arnhem. Ik reed door mijn geliefde Okkenbroek, een dorpje die ik volgens mij nooit in daglicht heb gezien. Waar de kerk tegenover boerderijen staat en de straat niet breder is dan gemiddeld fietspad. Even een pauze in Bathmen en ik kom eindelijk in mijn ritme. Want ik kon dit keer slecht op gang komen met de koude tegenwind.

 

Bij Eefde stonden de gevreesde gele borden weer. Zoals altijd betekent het gokken. Kan ik er langs? Het fietspad was niet meer dan afgeschraapt asfalt, en wat werklui die amper begonnen waren. Een knetterende brommer liet me precies zien waar je beste langs kon gaan. Het ging me zoals gedacht weer voortreffelijk. Tot de brug over Twentekanaal. Twee agenten, een politieauto met rode letters en meneer brommer die er vandaan knetterde. Een nietszeggende agent met een baard, degene die me aansprak had de baard aan de andere kant van het hoofd. Angstig kijkend naar handboeien verontschuldig ik me dat ik geen gordel om had. Misschien dat humor helpt. Ik had er niet langs gemogen. De agent bleek aardig en ik mocht door zonder prent. Ook vroeg nog naar afkomst en doel en wenste me plezier met de tocht. Ja, er bestaan nog aardige mensen op de wereld. 

Dijk tussen Baak en Bronkhorst

Even raakte ik verstrikt in de spits bij Zutphen toen het schemeren klaar was. De mooie gebouwen in centrum maken altijd indruk op me. Even later fiets ik lang de IJssel. Dit fietspad is niet druk. Wel langs de provinciale weg richting Baak. Meeste schoollui die eenmaal achter me opmerkingen over mijn fiets maken. Vlug kon ik rechts, blij om de drukke weg om te ruilen voor een dijk naar Bronkhorst. Ik ben hier eerder geweest, maar dat is een decennium geleden.

Is Bronkhorst de kleinste stad van Nederland? Na open en weids landschap was het wel welkom om even beschut bakkie te doen. Ik heb ook nog daar de moeite genomen even de heuvel te zien waar ooit een kasteel heeft gestaan.

De dijk zuidwaarts was wel tegen gure wind in maar wel mooi.

 

De zoveelste pont in mijn leven. Ik ben de tel kwijt inmiddels. 

 

Het pontje bij Olburgen deelde ik met een vrouw op de fiets die in buurt woonde. Ze ging vaak met de kinderen op fietsvakantie en bleef steeds weer Nederlands ontdekken. Met het oversteken van de IJssel ruilde ik voor een euro Olburgen voor Dieren, de Achterhoek voor de Veluwe en Koude gure weer voor najaarszonnetje. Onder Dieren voorbij de tunnel wees de rode pijl van teasy1 me gelijk rechts, maar het spoorwegovergang oftewel het hele fietspad richting knooppunt 74 was hermetisch afgesloten. Twee opties, terug naar Dieren of verder naar De Steeg. Ik koos voor optie 2. In de Steeg herinner ik me bakkerij van Otterloo. Welke rit weet ik niet meer, maar ik stond hier ooit eens een regenpak aan te doen 's morgens rond een uur of 6. De bakker dacht dat ik de krant kwam brengen. Ik had geen krant, ik trek alleen mijn regenpak aan, en hij gaf me gratis een vers saucijzenbroodje.

In de buurt van de Posbank


Eenmaal rechts bleek de beklimming te zijn naar de Posbank. Met haarspeldbochten naar boven takkelen. Natuurpark Veluwezoom. Daarna terug naar noorden weer richting de route naar Loenen.  Fietspaden van hoogstens 30 cm breed . De rest lag bezaaid met blaadjes. Vooral afdalen in de bochten was het goed opletten geblazen. Even verder weer het fietspad dicht. Daar gok ik meestal niet op omdat ik geen mountainbike bij me heb. Dan maar via Laag Soeren en Eerbeek. Tijd voor pauze op een bankje die niet lekker zat. Maar ik vind het ook leuk om in een kern van bebouwde kom ergens te zitten waar veel mensen langskomen. Eenmaal het water aangevuld bij de bakker, waar het bankje bij stond,, staan lui nieuwsgierig bij mijn fiets te kijken. Terwijl ik al pratend het kastje weer instel om de route op te pakken, schuift er cm voor cm een oud vrouwtje in een rolstoel langs me heen. Haar leeftijd was ten minste 3 cijfer als ik het zo inschat. Toen ik ernaar vroeg bleek ze naar de bakker te willen. Met de verhoging zou ze dat zelf voor sluitingstijd niet halen vreesde ik. Dus: ,,mag ik?", en ze zat even later met rolstoel waar ze wilde zijn en ik vroeg een potige meneer of hij haar nadien even wilde helpen.

Weinig dieren gezien, maar dat maakt de pret niet minder om.

Tja...

Laag Soeren

Voorts naar Voorst. Ik stopte bij een kraam van de groenteboer waar een vrouw inkopen deed voor een weeshuis geloof ik. Ze vroeg wanneer avocados rijp zijn en het ging maar door. Hoeveel geduld kun je opbrengen als je maar 2 bananen wilt hebben?  Ik wilde Deventer eens door op zoveel mogelijk wegen die ik nog niet gehad heb. Een keer wat anders. Via de spoorbrug de IJssel weer over. Daarna jagen naast Overijsselse kanaal richting Raalte. Ook hier goed opletten met blaadjes bochten en hobbels. Ik was lang niet in Heeten geweest nu kwam ik er weer eens door. De reden is dat het niet langs doorgaande routes ligt, terwijl het er best mooi is. Als toetje de Hellendoornse berg over, een andere route dan de Tunnelweg die ik vanmorgen had gehad. 

Deventer

Overijssels kanaal bij Wesepe