22 03 Sögel

Het is al een paar weken mooi lenteweer. Volgens de berichten zou het vandaag weer zonnig zijn. De wind in het oosten. Meestal is dat een teken van stabiele weersomstandigheden. Ik wilde eerst naar het zuidoosten, een rit die ik al een tijdje op de plank heb liggen, maar ik zag van de week dat de wind uit richting Noordoosten zou komen vandaag. Dus heb ik de koers gewijzigd om toch de terugweg met de wind in de rug te kunnen genieten.

Afgelopen woensdagavond heb ik de route nog gemaakt. Ik vond op route.nl, de site waar ik routes mee uitzet, voorbij de grens bij Ter Apel het stadje Sögel met een kasteelformatie aan de oostkant. Ook bij Haren (Ems) was nog een kasteel te vinden. Mooie redenen om eens die kant op te gaan. 

Ik hou wel van wat extra tijd op zo'n dag fietsen. Eén lekke band en je bent zo een uur verder. Ook wil ik wel eens wat bekijken onderweg. Daarom ben ik dit keer om zo'n half 4 's nachts vertrokken. Dit keer wél met overschoenen. De vorige keren had ik ze gewoon vergeten aan te doen. Maart loopt ook nog wel de kans om te vriezen. Het was een heldere nacht, ik heb wel wat sterren gezien, maar er was een felle volle maan.

De wereld was dus niet helemaal donker, eerder schimmig door al die oplichtende rijp in de velden. Ik ben vanuit Vroomshoop de dichtstbijzijnde grensovergang bij Kloosterhaar over gegaan. Vooral het eerste stuk richting Hoogstede is het goed letten op waar het fietspad blijft. Soms verdwijnt het opeens in parkeerplaats of links of rechts om een boom heen. Ook goed opletten op putdeksels, sommigen staken behoorlijk boven de straat uit met die vervelende randen, en ik wil geen lekke banden in de vrieskou als het niet hoeft.  
Het was dezelfde route als een jaar geleden naar Meppen, in Twist bij de bakker rechts, kanaal links, grote weg rechts en tuffen maar.

Voor Meppen zag ik de eerste ochtendgloren als een mooie kleurenpalet in de lucht aandienen. Nu ik het meermalen heb meegemaakt blijft het voor mij een belevenis om de zon te zien opkomen aan de horizon op de ligfiets. Zeker nu ik naar het oosten ging. Altijd mooi om te zien hoe alles steeds meer een kleur krijgt door de opkomende zon.

Bushalte Meppen

Stuk over militair terrein, geen fietspad. Wel opkomende zon.

De zon begon flink te schijnen en was het tijd voor de zonnebril. Noordwaarts naar Stavern, waar kinderen

In Duitsland zie je weinig fietsers, veel minder als hier. Je ziet enkel wat forensen naar fabrieken die langs de route staan. Eenmaal voorbij centrum Meppen tijd voor eerste pauze om half 7 in een bushokje. Natuurlijk is de zon is net op, het koudste moment van de dag. Niet te lang blijven hangen dus. Voorbij het tankstation linksaf de Schlagbrückenerweg op. Een 15 kilometer lange weg, dwars over een militair terrein met vliegveld vola Waarschuwingsborden, alarmbellen, slagbomen en camera's. Aangezien ik twijfelde of ik er wel langs kon heb ik afgelopen week zelfs gebeld naar een bedrijfsnummer op googlemaps om te vragen of het wel kon. Of het geen problemen opleverde met de fiets. Vrijdags en weekend werd er niet geschoten en kon je er langs bleek. Een mooie weg, maar geen fietspad, de paar auto's die er waren zoevden dus met 100 langs me heen. De alternatieve route 6 km verderop, maar dat was een veel drukkere weg met ook veel vrachtverkeer. Ook geen trek in dus.

wachtten op schoolbus, terwijl ze met open mond naar een ligfiets stonden te kijken. Even later volgde Sögel.

De plaatselijke jeugd die naar school liep moest bulderend lachen om een Tukker op een ligfiets, en ik maar denken dat Duitsers geen humor hadden. Schloss Clementswerth was zo gevonden. Foto, rondje en ik had het wel gezien. Vooral vanuit de lucht ziet het er mooi uit:

Schloss Clemenswerth

Mooie houten kerkje ergens op het platteland.

Stuk heide op het terrein

Nadien westwaarts door hetzelfde militair terrein maar nu een stuk noordelijker. Ik kwam op een mooi rustig heide gebied uit, ook weer met de slagbomen en camera's overal. Het blijkt tot het natuurreservaat Tinner und Stavenerdose te horen, een van de grootste hoogveen gebieden die er nog bestaat, in stand gehouden omdat het militair terrein is. Afgezien van een inhalende legervoertuig heb ik verder geen soldaat of hospik gezien.

Ik kwam ook in Lathen. Een paar jaar geleden wilde ik eens mee met de magneetzweefbaan Transrapid, toen het ongeluk nog niet was gebeurd. Hij bleek toen niet op zaterdag te gaan. Dus was ik er bijna voor niets heengereden. Nu is roest en een oude betonbaan het enige wat er nog is. Ik geloof dat dat ding niet eens meer gaat.

Ik heb het overleefd

Als je in Emsland fietst, is het ook leuk om juist langs de Ems te gaan. In dit geval richting Haren. Ook hier was het deels gekanaliseerd en kwam ik nog langs sluis Hilter. De stad Haren deed me al aardig Nederlands overkomen. Ze hebben hier ook al knooppunten en borden geïntroduceerd. Bij Haren wilde ik naar kasteel 2 voor vandaag: Dankern. Alleen is deze (mij veel te) commercieel opgezet. Compleet vakantie/pretpark, zwembad en kwam ik bij een slagboom uit. Met een overijverig mannetje erin die iets te vaak is afgewezen bij sollicitatieprocedures: 'Privat verboten' werd me grijnzend uitgelegd. Kasteel bekijken mogen alleen mensen die er (flink) voor betalen. Gelukkig ben ik niet voor een gat te vangen, en zag ik op de kaart nog een ingang aan de andere kant. Daar bleek niemand in een soortgelijk hokje te zitten, en geen strobreed werd me in de weggelegd en kon ik het kasteel op de foto zetten. Ik kon me inhouden, en ben toch niet even naar die beste man te gaan om even te zwaaien, en dan als een haas ervandoor te gaan. 

Fietsen langs de Ems

In Haren kun je wat beleven, in Haren is het altijd feest! In Haren geniet je nog het meest!

"Privat verboten" , m'n neus!!

Op fietse door Oosterse Bos, ik ben Daniël Lohues niet tegengekomen...

De grens wachtte nabij Schöningsdorf, en verruilde ik het Duitse voor het Drentse land door een fietspaadje. Het enige zuchtje wind wat er stond voelde ik inmiddels in mijn rug waaien. Bij Barger-Compascuum pakte ik wat knooppunten via het Oostersebos om een mooi plekje bij sluis in het zonnetje te kunnen zitten. Het was inmiddels warm geworden. Sinds Sögel verdwenen steeds meer kledingstukken van mijn lijf naar de fietstassen. Drenthe mag ik altijd graag fietsen, mooie paadjes langs het kanaal bij Oranjedorp. Hier vielen de recreanten me ook weer op.

 

Mooi plekje hier bij de sluis

Linksaf richting Erika waar een enorme slechte straat vol gaten en hobbels via Amsterdamseveld me in het centrum van Schoonebeek brachten. Daar waar nog een werkende jaknikker als monument te vinden is. Als toetje nog een stukje door Duitsland om via Emlicheim richting Wielen te fietsen. Deze weg schiet lekker op, en Coevorden ben ik laatst in Januari ook al geweest. Net voorbij de grens in Holland nog even zitten voor de laatste boterhammen. Ik moest nog 15 km, maar toch heb ik daarvoor nog even de water aangevuld bij de slager ter plekke. Beter teveel water bij me dan te kort komen. Het laatste stuk had ik er de gang best in, toch nog een paar mensen in gehaald. Eenmaal thuis bijna 200 km gereden.

Als fietser behoor je links hier op de hobbelige stoep te fietsen, de straat was rustig, dat gaat stukken beter.

De route was net geen 200 km., kwart Nederland, de rest Duitsland aan km ongeveer.