21 06 Twiske


De hele avond heb ik niet kunnen slapen. Ik heb wel gelegen, maar van slapen kwam niet veel terecht. Verderop hier in het dorp staat een tent, en daar waren ze aan het zingen. De buren waren ook buiten aan de kuier zoals we dat hier zo mooi noemen. Eenmaal in het donker begonnen de kinders te schreeuwen in hun dromen. Toen kwam ik aan het denken. Met de eerst vooringenomen tijdstippen zou ik moeten wachten tot de spits voorbij was alvorens met de trein huiswaarts te kunnen.

Ik besloot het slapen uit te stellen tot een dag later. En eruit te gaan toen vrouwlief naar naar bed ging. Dan maar een bakkie koffie extra. Rond middernacht zat ik op de fiets richting het westen. Het plan was naar Enkhuizen te gaan, daarna naar beneden naar het Twiske, dwars door Amsterdam en als toetje nog een stuk door provincie Utrecht.

Duistere taferelen Zwolle

Een 100 km meer dan de kortste weg, niet echt efficiënt dus. Maar hele stukken wilde ik altijd al (eens of nog een keer) rijden. Het eerste stuk fietspad langs het kanaal hadden ze nog niet gesnoeid. Een fietspad normaal anderhalve meter breed bleef nu zo'n 70 cm over. Constant ging ik met de handen door de struiken. De laatste schemering stierf weg in het westen, en ik hield een felle volle maan over. En terwijl er enige mistbanken de landerijen vulden werd het zo langs het kanaal geweldig om te fietsen. Geen wind, sterren in de lucht en goede moed doet al heel wat. 

 

Even bijtanken op vestiging van mijn werk in Zwolle. Water aanvullen, toiletteren en na een kwartier stond ik weer buiten. De fiets lonkt. Ik vond het na een dikke maand niet, weer heerlijk om te fietsen. Alles van me gedachten even wegtrappen. Via de Blalobrug en 's Heerenbroek was ik ook zo in Kampen. De Flevoweg was zo gevonden en ik bevond me in spookachtig Flevoland, met een volle maan en mistbanken en het ontbreken van levende zielen. Qua snelheid ging het geweldig. Ik was in een mum van tijd in Dronten. Hier heb ik even bij het station gezeten. Het aantal katten viel me ook weer op deze nacht. De een is nog nieuwsgieriger dan de ander, en ze weten meestal geen raad met een ligfietser uit Vroomshoop.


Via net nieuw asfalt, (de afzetborden stonden er nog) reed ik met de Wisentweg en Runderweg Lelystad binnen. Daar moest ik even mijn briefje erbij pakken. Daar had ik een aantal knooppunten opgeschreven om zonder kleerscheuren aan de andere kant van de stad te komen. Ze hebben namelijk bedacht om het fietsverkeer volkomen te scheiden van het autoverkeer. Als je de weg niet weet daar kom je zo aan het dwalen in de woonwijken daar. Gelukkig begon het net te schemeren, hierdoor kon ik de bordjes net lezen, terwijl de vogels met hun gezang de morgen luidden.

Daar gaat ie dan...

 De dijk naar Enkhuizen was zo gevonden, en eenmaal op het fietspad een feest om te fietsen. Ik heb hem al vaker gehad, zelfs al een keer op en neer, maar het blijft altijd mooi fietsen. Zeker nu rond de klok van 5 geen medefietser te bekennen valt. De zon begon inmiddels ook te schijnen. 

En maar zingen:,, we 're on the road to nowhere "

Vlak voor 'de andere kant' kom je met het fietspad langs de weg. Eenmaal daar begon de wind ook al vies tegen te waaien. Het was westenwind, tenminste dat dacht ik. Daarom had ik ook een route naar het zuiden gekozen zodat ik hem opzij zou hebben. Daarvan bleek niet veel waar te wezen. Met windkracht 2 a 3 begon het uit het zuiden te waaien, dus de laatste 100 km zou ik met tegenwind moeten doen. Vooral langs de dijk richting Hoorn heb ik dat geweten. Voordat ik het wist was ik Hoorn al voorbij en was ik door mijn water heen. 

Dijk langs Markermeer

Werkplaats in Scharwoude, even water halen en een babbeltje maken


In Scharwoude vond ik gelukkig nadat ik op een begraafplaats op een regenton stuitte een werkplaats van de Structon met alle deuren wagenwijd open. Een vriendelijk meneer in overal wees me de kantine waar ik water mocht halen. Hij vroeg me ook naar mijn plannen. Ik mag graag eventjes een babbeltje maken mits het niet te lang duurt. Vooral het spiegeltje en de fiets zelf maakt wel tongen los zo onderweg. Via Oosthuizen reed ik langs een fietspad dwars door Purmerend. Daarna rechtsaf om langs fietspaadjes in het natuurgebied Twiske uit te komen. Op zich wel mooi hier, maar overal waar je hier kijkt zie je wel een gebouw of een ander bouwwerk staan tussen het groen.

 

Oosthuizen 

Twiske

Aan de horizon doemde het volgende vraagstuk op. Een wat grote stad waar ik een keer of 2 eerder ben geweest. Amsterdam. Een keer heb ik een sponsorfietstocht gedaan vanuit Vroomshoop op en neer, en ik ben er een keer uitgekomen na een mislukt rondje IJsselmeer. Dit keer was ik beter voorbereid dan de vorige keren. In en uit de stad heb ik langs fietspaden langs water gepland. Dat scheelde enorm veel stoplichten.

Maar jongens wat een mensen, zeker hoe dichter bij het centrum kwam hoe meer mensen daar moeten zijn. Het lijkt wel of niemand daar werkt. Ze zullen net als ik wel een dagje vrij hebben. Ik kon het niet laten even de Dam op te zoeken en wat rond te kijken, zo vaak kom je hier ook niet als Tukker. Best wel een keertje leuk dat Amsterdam, het is heel anders fietsen hier dan de rest van de route. Je moet ogen voor en achter hebben en je hebt zo een of andere flapketel die niet op of omkijkt voor je. Via de waag kwam ik al vlug langs de Amstel terecht, het water wat me de stad uit zou leiden. Een verademing om weer in rustiger gebied te rijden.

Stukkie varen

Ik had deze foto naar redactie van ligfiets.net willen sturen zodat men kan raden waar de foto is genomen, maar de locatie leek me iets te voor de hand liggend ;-) 

Eenmaal in Oudekerk barst de bui los en sta ik in de regen. Kan er ook wel bij met al die tegenwind. Gelukkig vond ik een schuilplaats onder een viaduct waar al 2 wat oudere dames stonden. Terwijl ik de kaart pak en wat routes controleer kom ik met hun aan de praat. Een van hun bleek in vroegere jaren ook hier in de buurt te hebben gewoond, en herkende mijn Twentse tongval. Het duurde niet lang of het gesprek ging volledig in het dialect en de andere vrouw had er nogal plezier in. Gelukkig was het zo weer droog en kon ik de reis vervolgen.

Fietsen langs de Amstel

Abcoude

 De route had ik gepland via Abcoude stukken langs Vecht en besloot de knooppunten maar aan te houden die ik had opgeschreven. Op zich ook best wel een mooie omgeving. In Loenen aan de Vecht was ik weer toe aan een stop. Er stond een poelier vlak bij een bushalte zijn waar te verkopen. Een broodje warme kipgrilworst gaat er dan wel in.  

 

 

lekker hoor

Via Breukelen en Maarssen, daar waar ze het breed laten hangen qua huizen betreft, kwam ik via de oude rijkswegroute in Utrecht terecht. Even zoeken naar het station en gelukkig net op tijd in de juiste trein weten te stappen. Na ongeveer 230 km vond ik het ook wel mooi geweest. Wel raar idee om na 230 km gefietst te hebben zo'n 130 km van huis te zijn.

langs de Vecht

Laatste rukkie Utrecht

Eindstation

Niet een efficiënte route, maar wel een mooie route!

Maak jouw eigen website met JouwWeb