18 09 Utrechtse Heuvelrug / 2018

18 09 Utrechtse Heuvelrug

Op mijn werk ben ik behoorlijk zuinig met mijn vrije dagen. Zeg maar gerust knieperig. Alleen als het echt niet anders kan neem ik een dag vrij, en dan liefst eerst een half dagje. Aangezien ik er nog zo'n 20 dagen heb staan tot het einde van het jaar, en het vrijdag mooi weer was, heb ik een mooie goede reden gevonden. Juustem, met de ligfiets op pad. De wind stond volgens de berichten in het zuidwesten, dus besloot ik maar de Utrechtse Heuvelrug maar te bedwingen.

Gezien de afstand 's nachts rond de klok van 1 vertrokken richting Hellendoorn. Het waren wederom flarden mist waar mijn lampje met vreemd gestalte mijn aanwezigheid verried. En het was KOUD! Ik was blij dat ik handschoenen aanhad. Veelal bekende wegen door Salland via Haarle naar Deventer om de N344 te volgen. Onder aan de Wilhelminabrug even zwaaien naar de dames, en verder naar de andere zijde van de IJssel. Verder de nacht in. Bij Twello de eerste stop in een bushokje, waar me de koffie heerlijk smaakte. Daarna Teuge, Apeldoorn langs de N344, tja, waarom ook niet. Lekker makkelijk en ik hoef niet over de route na te denken. De heuvels bij Apeldoorn in de lichtste versnelling naar boven, maar met volle snelheid naar beneden. En dat ging HARD. Gelukkig was ik blij dat ik zonder kleerscheuren, mijn tweede pauze kon houden in Voorthuizen. Daar begonnen ook de eerste tekenen van leven zich te vertonen, de eerste krantenbezorgers, de eerste werknemers, en vervolgde ik mijn weg naar Terschuur. Pas daar heb ik mijn navigatie maar eens aangezet, ter batterijbesparing, toen ook de eerste ochtendgloren zich aan de horizon aandiende.

Daarna via Achterveld naar Leusden om een nog ontbrekende gemeente in te kunnen vullen. Daar langs het water om vervolgens verderop de Utrechtse Heuvelrug in te duiken. En wat is het daar mooi. Zeker als de zon door de bomen op het pad voor me schijnt. Het waren continu fietspaadjes van beton of grind door het bos. Langs een schietterrein, gelukkig niet geraakt, verder naar Auzerlitz. Daar werden de eerste hondjes uitgelaten. Verder in Maarn waren het moeders die hun kroost naar school brengen. Door het bos al hobbelend, en spelen met de versnellingen om boven te komen, en vol gas eraf te gaan. Wat heerlijk! Dit gedeelte was prachtig alleen jammer van de hekjes waar ik steeds langs of doorheen moest. Maar dat mag de pret niet drukken. De laatste klim was bij Amerongen om de Utrechtse Heuvelrug te verlaten en daarna naar Woudenberg te gaan. Misschien een rare bocht maar nu we er toch zijn, deze plaatsen ook maar meegenomen.

Daarna ging het naar Scherpenzeel, waar voorbij ik achter op groep schoolkinderen kwam. Voor nood maar er achtergebleven, niet inhalen. Want de klas maakte door niet aan de kant te gaan het leven zuur van een mevrouw die 'ons' tegemoet kwam, doordat ze de berm in moest: ,,k*t kinderen!", schreeuwde ze. Erachteraan tegen mij een ,,sorry meneer". Ik kon nog net een glimlach onderdrukken.
Daarna noordelijk Renswoude heen, via de Grebbellinie waar ik even heb gepauzeerd om de korte broek aan te trekken. Verder langs de kippenschuren in omgeving van Lunteren. Daar was het veelal platteland van omgeving Kootwijk om daar de Veluwe weer in te duiken. Daar was het ook prachtig fietsen op een pad langs de heide en bos, Hoog Buurlo, zoals ze dat daar noemen.

Daarna was het weer kachelen op bekende wegen, want Apeldoorn doemde weer op. Verschrikkelijk om daar door te moeten. 's Nachts wil het wel, maar overdag de wereld aan stoplichten. Dan Twello waar ik mezelf een pauze gegund heb, tegenover de plek waar ik 's nachts heb gezeten. Bij Deventer weer de brug over, dezelfde weg weer terug, langs Schalkhaar, Lettele richting Haarle waar ik mijn water nog bijgevuld heb in een lege kerk. Als toetje de heuvel bij Hellendoorn over en was ik blij dat ik thuis het pad weer op kon draaien. Toe aan een welverdiende radler natuurlijk. Al met al een prachtige rit, met veel klimmetjes een mooie 250 km neer gezet.
Ik ga mijn ketting smeren, het is hoognodig...